Power, for me!

Firefang voelde iets warms aan zijn klauwen, het verse bloed van zijn prooi. Met een opengesperde mond hapte hij het in één keer op, hij duwde het overgebleven vlees tussen zijn tanden uit. Dit was wel weer genoeg gejaag voor vandaag. Het was prachtig weer en de zon scheen fel door de boomtoppen heen. Het konijn wqat hij had gedood, lag halfopen op de grond, de andere jagers mochten het wel hebben. Trots liep hij door de struiken heen, hoorde hij de struiken ritselen. Snel liep hij door de beqwegende struiken heen en zag iets liggen op de grond. Een dood karkas, van een volwassen draak, opengereten bij de buik en degene had hem een flinke beet in de nek gegeven. Angst vloeide door hem heen als bliksem door het water. (Heeft ook met zijn element te maken! XD) Misschien was de moordenaar nog in de buurt! Firefang keek snel om zich heen, maar richtte daarna weer zijn blik op het dode lichaam, nu wist hij wie het was. Dit was niemand minder dan de Commandant!

Met haastige passen rende hij door het bos, dit was groots nieuws! Dus daarom moest het snel worden gezegd, maar wie zou de andere Commandant worden? Hij stopte, dit was wel een grootse kans om dat te worden. Een watje zal nooit door Saphira worden gekozen, ik moet me moedig gedragen! Anders krijg ik die rang nooit! Gromde een stemmetje in zichzelf, Firefang schudde zijn kop en liep rustig verder. Alle angstigheid verdween, daar voor in de plaats kwam lust voor macht. Het zou hem lukken en dus moest hij het krijgen!

In de verte kon hij de Open plek Der Draken al zien, verschillende Draken waren bezig met iets, maar dat kon hem even niets schelen. Hij sloop door het kamp heen, totaan het hol van zijn leider. "Saphira?" Vroeg hij met een zwakke stem, meteen vermande hij zich. "Ik wil je iets belangrijks mededelen." Even liet hij een koele glimlach op zijn kop zien, maar die verdween al snel. Hij mocht er niet blij uit zijn, dan zou hij nooit gekozen worden. Als dit maar werkt!

Heb dit met Sofie besproken, dus geen Powerplay of wat dan ook.

Een kleine lichtstraal kroop door de opening in het dak, Saphira lag met haar staart over haar neus op de grond in een warm nest. Het licht straalde irritant voor haar ogen, grommend hees ze zich uit het nest en keek door de opening. De zon was al op zijn hoogste punt! Geschrokken rende ze haar grot uit en keek over de open plek, gelukkig was iedereen bezig met zijn ding en had niemand haar afwezigheid gemerkt. Saphira hoopte maar dat haar Commandant de patruoilles en jagers had geregeld. Haar klauwen strekten zich uit en het laatste beetje vermoeidheid verdween uit haar lichaam. Dit was een mooie dag, er kon haast niets mis gaan. Een gaap verliet haar mond en ze streekte haar nek uit naar de stapel vol prooien. Een dik konijn trok haar aandacht en ze liep met het wollige lichaam haar grot in.
Het vlees was heerlijk, niet te taai en niet té mals, dit maakte de dag nog beter! Met een tevreden volle maag liet ze zich neervallen in haar nest, dit was nog eens leven. Misschien kon ik héél even gaan liggen en misschien wel héél even wat gaan slapen. Dacht ze, haar ogen sloten zich langzaam en ze sliep alweer binnen een paar seconden.

Een groot groen veld omringde haar, dit had maar één ding te betekenen! Dit was een droom van één van de Oppermachtigen, eerbiedig liet ze haar kop vallen voor de god die zou komen. "Kijk maar weer omhoog, Saphira, ik kom je iets vertellen." Ze keek omhoog en zag Fairki staan, haar licht gele vleugels waren opgevouwen en op haar borst zaten verschillende littekens van gevechten. "Wat komt u mij vertellen?" Vroeg Saphira, Fairki fronste met haar voorhoofd en zuchtte, ze deed een paar stappen achteruit en zei: "Je moet oppassen voor iemand die meer macht wil dan die kan krijgen." Na die woorden verdween ze en stond Saphira alleen in het veld.

Een stem wekte haar uit de droom, meteen stond Saphira op en liep naar de ingang van de grot. "Ja, Firefang, wat is er?" Vroeg ze, de jonge draak stond daar maar voor haar grot. Ze had nu wel iets anders te doen, dan naar deze Krijger te luisteren. Met haar staart gebaarde ze dat hij naar binnen moest komen. "Vertel maar op." Zei ze kalm, ookal wist ze nog niet wat er wqas gebeurd.

Een paar pootstappen klonken er van binnen de grot, Saphira keek hem recht in de ogen aan en sprak. "Ik heb nieuws over de Commandant." Zei hij op een lage toon, zijn zwakke punten waren zo ongeveer uit geschakeld. Saphira's staart gebaarde hem neer te gaan zitten. Hij liep langzaam naar binnen en keek goed rond, ooit zou dit van bhem zijn. Eem koele grijns verscheen op zijn gezicht, maar de veegde hij er weer af. "Vertel maar op." Zei Saphira kalm, Firefang zakte door zijn achterpoten en ging zitten. "Nou, iik was gewoon aan het jagen en toen hoorde ik wat bosjes ritselen. Ik liep op het geluid af en zag daar het lichaam van de Commandant, dood." Hij stokte met zijn woorden en keek naar Saphira, hij moest wel wat geloofwaardig overkomen, want wat er echt was gebeurd zei hij niet. De herinering vloog door zijn hoofd.

"Wie is daar!" Vroeg een bange stem, een donker grijze draak stapte uit de bosjes en meteen glommen zijn ogen vol woede. "Firefang! Waarom toch?" Zei de bange stem, de grijze draak liet zijn tanden zien en sprak. "Jij leid de stam alleen maar in zwakheid, laat mij het overnemen!" Met die woorde4n sprong de draak op de bange draak en bloed spatte er vanaf. Uiteindelijk had de grijze draak de andere op de grond en bveet met een knak in zijn nek. Trots rende de grijze draak weg van het lichaam, op weg om te jagen, naar macht!

Firefang schudde zijn kop, zijn tong proefde nog steeds bloed, drakenbloed. "Wat gaat u nu doen, Saphira?" Vroeg hij onschuldig, misschien kreeg hij de rang helemaal niet. Maar dan zou hij gewoon hetzelfde doen, totdat hij aan de beurt was.