Finding a dragon is harder than you think.

Eragon staptr stevig door het grote bos, sins kort was hij benoemd tot leider en elke Drakenkrijger leider had een draak. Omdat hij zo jong was had hij de kans nog niet gehad. Daarom was hij vandaag hier gekomen, de meeste Drakenkrijgers vingen hier hun draken. Hij gluurde door de vele bomen zag iets blauws. Meteen pakte hij zijn handgeweven touw en sloop er op af. En hij had inderdaad gelijk, het was een draak. Het was een prachtig exemplaar, haar vleugels waren helder blauw en haar lichaam sterk en jong. "Dit wordt wel moeilijk, maar daar doe ik dit ook voor." Mompelde hij in zichzelf, hij ging op zijn hurken zitten en dacht na hoe hij de draak zou aanvallen. "Van achteren zou ze niet verwachten, maar haar staart is wel sterk." Hij had geen moment getwijfeld en liep op de draak af. Zijn gedachtes stonden maar op een ding: zijn draak vangen en temmen.
(Niet veel inspiratie, maar alleen Saphira graag.)

Saphira vloog hoog boven de Dragonische bossen, de wind gleed over haar schubben. Ze zag ergens een open plek en meteen daalde ze neer. De grond was zacht door de bladeren en het mos. Hier kon ze wel haar nieuwe hol maken, want haar oude hol was vernietigd door een lawine van de bergen. De volgende keer maak ik mijn hol niet zo dicht bij de bergen. Had ze toen gedacht, ze ging zitten en sloeg haar vleugels in. Ergens hoorde ze wat twijgjes kraken, gealarmeerd keek ze om om iets te zien, maar niets. Het zal wel niets zijn. Dacht ze geruststellend, de bomen gaven een gerustgevende groene gloed. Meteen liet ze zich zakken en sloeg haar staart om haar voorpoten. Deze plek was perfect voor haar deze plek zou haar nieuwe thuis zijn. Opeens ritselden de bosjes en sprong er een volwassen man uit. Een Drakenkrijger! Net nu ik mijn nieuwe thuis heb! Saphira liet haar scherpe tanden zien en blaasde gevaarlijk. Dat mioet hem wel afschrikken! Dacht ze, maar de man bleef dapper staan. Saphira zag dat hij een touw in zijn handen had, dat betekende vast dat zij door hem was uitgekozen. Ze slikte even en wachtte af totdat de man iets zou doen.

De draak blaasde dreigend in zijn gezicht, maar Eragon had geleerd om daar niets van aan te trekken. Hij hield het touw stevig in zijn hand en zag dat de draak het touw al had gezien. Ik moet je wel vangen, ik heb geen andere keus! De draak wachtte af op een reactie van hem. Hij keek heen en weer om te zien wat voor een voordelen hij uit zijn gebied kon halen. Een lange boom torende boven de draak en hem uit, een konijnen hol zo groot als de draak haar voorpoot en een doornstruik. Als ik het tou aan de boom vastbindt en haar naar het konijnen hol toe lok zit ze gegarendeert vast! Hij deed zijn plan zoals hij het had bedacht. Hij reikte voor de dichtsbijzijnde tak van de grote boom en spande het touw er aan vast. Hij liep met de ene kant van het touw naar een andere boom en maakte het ook vast. Nu hing er een grote val die je bijna niet kon zien. Nu zou Eragon de draak met haar poot in het hol lokken en dan zou ze vallen en het touw om haar nek binden. Dan zouden haar vleugels ook meteen worden vast gebonden! Hij ging weer voor de draak staan en ging in een speciale houding staan. "Kom maar op!" Zei hij, hij bewoog met zijn vingers en rende richting het konijnen hol. Hij voelde de draak haar warme adem in zijn nek. Dit was ook nog een erg gevaarlijk! Zo snel als hij kon sprong hij over het hol en landde aan de overkant. Hij zag de draak wild op hem afrennen. Als dit maar werkt!

Saphira zag de man naar een van de hoge bomen lopen en het touw er aan vast binden. Hij pakte het andere eind en bond het vast aan een kleinere boom. Nu kon ze het touw bijna niet meer zien! De man liep weer naar voren en maakte een uitdagend gebaar naar haar. Meteen vloeide de woede in haar op en zette een achtervolging in op de man. Hij rende aardig hard voor een Drakenkrijger, maar zij was ook aardig snel. Takken raasden langs haar heen terwijl ze bijna op volle snelheid achter de man aan zat. Ze had haar gedachtes alleen op de man gericht en had het hol onder haar poten niet gezien. Ze viel erin en knalde op de grond, haar poot kon zze er niet uitrekken. Er zat ook nog een touw om haar hals en vleugels! Ze zat nu echt klem! Hulpeloos als een baby draak liet ze een angstige brul uit. Ze was bang dat de man haar zou pakken en haar vrijheid van haar af zou nemen. De man kon ieder moment ontdekken dat ze vast zat. Gevaarlijk blies ze een ijswolk op de man, dat zou hem wel even bezighouden. Bang begon ze aan het twouw te bijten en trok met al haar kracht eraan. Niemand zou haar nu kunnen helpen. Ze was nu over gelaten aan het lot. Ze kneep haar ogen dicht tegen de pijn die ze misschien zou krijgen.

De draak liep zoals gepland in zijn val en het touw zat strak om haar nek en vleugels. Hij liep dichterbij en ontwijkte nog maar net de ijswolk die de draak spuwde. Haar element is dus ijs! Bedacht Eragon, hij pakte het touw en maakte er een knoop in, niet te strak. De draak had haar ogen dicht geknepen, misschien omdat ze dacht dat hij haar pijn zou doen. Eragon dacht aan zijn lessen en draaide ze terug in zijn hoofd. "Eerst moet ik haar vastbinden, dat heb ik gedaan. Dan moest ik haar een gift geschenk geven om mijn waardering te tonen. En dan zou ze me mijn zadel er mogen laten leggen." Hij maakte de knoop voorzichtig los en deed snel een paar stappen naar achteren. Hij deed zijn heuptas af en doorzocht zijn spullen. Wat moet ik haar geven? Ik heb niets bijzonders mee! Toen zag hij iets glinsteren onderin zijn tas. Hij graaide met zijn handen ernaar en legde het voorwerp op de grond voor hem. Het was magisch ijskristal! Perfect voor ijsdraken, het zou hun krachten moeten vergroten. Hij pakte het kristal voorzichtig op en liep naar de draak. Hij strakte zijn armen uit met het ijskristal erin, het zonlicht fonkelde erop alsof het een diamant was. Als ze dit maar goed vindt! Dacht hij, een zweetdruppeltje gleed langs zijn hoofd.

Saphira hoorde dat de Drakenkrijger naar haar toe liep en het knellende touw los maakte van haar hals. Opgelucht zuchtte ze even en deed haar ogen open. De Drakenkrijger was een paar passen naar achteren gesprongen en stond in zijn tas te rommelen. Saphira hield vragend haar kop opzij en bekeek de Drakenkrijger goed. Hij deed even niks, maar graaide uit eindelijk op de bodem van zijn tas iets. Hij draaide zich om en liep rustig naar haar toe, hij strekte zijn armen naar haar uit en er liep wat zweet over zijn hoofd. Eerst dacht Saphira dat het een aanval was, maar al snel zag ze in zijn hand iets fonkelen. Ze kroop wat dichterbij en zag wat het was, het was een ijskristal! Die wou Saphira al heel erg lang hebben! Dit zou een teken kunnen zijn dat hij mijn echte Drakenkrijger is! Bedacht ze vlug, ze nam het kristalletje in haar klauw en bekeek het. Het kristal gaf haar een ijzige gloed en het gloeide helder blauw. Ze liep haar staart om het kristal wikkelen en zette het er nog extra stevig op. Ze richtte haar blik weer op de krijger en stapte wat dichterbij. Zij wist nu wie haar Drakenkrijger was, nu moest hij alleen nog op haar rijden. Dat was het aller belangrijkste wat je moest doen om een draak te krijgen. Zou hij het wel durven en kunnen?